قطعات کلی آسانسور

مقدمه:
آسانسور برقی : در واقع نوعی تجهیزات بالا برنده برای بلند کردن اجسام در دو یا بیشتراز دو طبقه می باشد و شامل یک کابین برای حمل مسافر یا بار بوده که بین ریل های راهنما چه به صورت عمودی یا با شیب 15 درجه نسبت به خط قائم حرکت می کند.
قبل از بررسی قطعات مختلف آسانسور بایستی دو نکته را مد نظر قرارداد :
• همه دستگاه های آسانسور مانند یکدیگر ساخته نمی شوند.
• ویژگی های آسانسور و عملکرد آنها ممکن است از یک آسانسور به دیگری متفاوت باشد.
بنابراین، اجزای اصلی یک آسانسور استاندارد را که در تمام آسانسور های کششی یکسان می باشد بررسی می کنیم.
انواع آسانسورهای استاندارد:
آسانسور استاندارد با توجه به تحمل میزان بار به انواع زیر طبقه بندی شده است :
نوع 1 : شروع میزان بار قابل حمل از 320 کیلوگرم تا 800 کیلوگرم.
نوع 2 : میزان بار قابل حمل بیش از 800 کیلوگرم تا 1600 کیلوگرم.
نحوه قرارگیری اجزاء درآسانسورهای استاندارد:
قرارگیری نوع الف) کابین با درب بازشوی بغل و وزنه تعادل درقسمت دیوار پشتی واقع شده است.

قرارگیری نوع ب ) کابین با درب بازشوی سانترال و وزنه تعادل در قسمت دیوار پشتی واقع شده است .

قرارگیری نوع ج ) کابین با درب بازشوی بغل و وزنه تعادل در قسمت بغل واقع شده است .

قرارگیری نوع ح) کابین با درب بازشوی سانترال و وزنه تعادل در قسمت بغل واقع شده است .

قطعات اصلی آسانسور :

آسانسور استاندارد شامل قطعات اصلی زیر می باشد :
1- کابین
2- چاله آسانسور
3- سیستم درایو / موتور
4- سیستم کنترل
5- سیستم ایمنی
1- کابین
کابین آسانسور دستگاهی برای حمل افراد و بار با وزن های مختلف می باشد که بین طبقات و ایستگاه های مختلف حرکت می کند و شامل یک قاب سنگین فولادی می باشد که کابین را در بر گرفته است.
انواع کابین آسانسور :
یک کابین استاندارد آسانسور بر طبق تعداد ورودی ها و مکان قرارگیری آنها طبقه بندی می شود :
1- کابین معمولی
2- کابین دو درب روبروی
3- کابین دو درب جانبی

ابعاد استاندارد کابین :
برای جلوگیری از اضافه بار کابین بایستی میزان فضای قابل دسترس کابین محدود شود و به میزان بار نامی آسانسور وابسته باشد. تصویر پایین میزان ابعاد استاندارد کابین وابسته به بار نامی آسانسور آورده شده است .

تعداد سرنشینان آسانسور با توجه به فرمول زیر محاسبه می شود :
75 / بار نامی = تعداد سرنشینان
که در آن 75 نمایانگر وزن میانگین اشخاص بر حسب کیلو گرم می باشد.
تعداد افراد بدست آمده از فرمول بایستی به نزدیکترین رقم رند شود.
تعاریف زیر برای ابعاد کابین بسیار مهم می باشد :
عرض کابین (CW) : ابعاد عرضی بین سطوح داخلی دیوار کابین که بطور موازی با درب ورودی و 1 متر بالاتر از کف کابین اندازه گیری می شود .
ارتفاع کابین(CH) : فاصله عمودی داخلی بین کف تا سقف کابین می باشد . روشنایی و سقف کاذب کابین بر طبق این ابعاد محاسبه می شود.
عمق کابین ( CD) : ابعاد عرضی بین سطوح داخلی دیوارهای کابین که از زوایای درست تا عرض کابین و 1 متر بالاتر از کف اندازه گیری می شود .
قطعات کابین آسانسور :
کابین آسانسور شامل قطعات به شرح زیر می باشد:
1 – کاراسلینگ که یک قاب فلزی متصل به کابین بوده و به منظور تعلیق بکار می رود.
2 – کابین آسانسور
3 – تجهیزات مکانیکی مانند :
• درب کابین و عملگر درب
• کفشک های راهنما
• دستگاه محافظ درب
1) کاراسلینگ :

کاراسلینگ یک عنصر حمل بار در کابین آسانسور بوده و علاوه بر آن نقش جلوگیری از لرزش های کابین در حین حرکت را نیز دارد .
انواع کاراسلینگ :
کاراسلینگ دارای دو نوع اصلی می باشد:
• سیستم تعلیق 1-1
• سیستم تعلیق 2-1
این کاراسلینگ ها ممکن است به همراه سیستم ترمز و یا بدون آن وجود داشته باشند.
قطعات اصلی کاراسلینگ :
الف – سردرب بالایی :

سردرب بالایی سیستم تعلیق کابین می باشد که می تواند نوع 1-1 یا 2-1 باشد و از یک جفت از پولی های پلی آمیدی با قطر 360 میلی متر استفاده می کند. همچنین این سیستم تعلیق برای لغزش یا چرخش کفشک های راهنما نیز طراحی شده است . سیستم ترمز نیز در سردرب بالایی قرار گرفته است .
ب- سردرب پایینی :

سردرب پایینی حمل کننده کف کابین از طریق یک فشار مداوم فنری که در قسمت پایینی جداساز واقع شده است عمل می کند . چرخ دنده ایمنی نیز در قسمت سردرب پایینی قراردارد.
قاب کناری :

قاب کناری قابل تنظیم از لحاظ ارتفاع شامل دو بخش جوش خورده به یکدیگر می باشد و به قسمت های سردرب بالایی و پایینی متصل شده اند.
نمای داخل کابین :

کابین کلی آسانسور بایستی کاملا توسط دیوارها ، کف و سقف احاطه شده باشد و بنابراین تنها خروجی آن درب کابین ، درب خروج اضطراری و سیستم تهویه است.
الف – کف کابین :

کف کابین بایستی دارای قدرت مکانیکی مناسب بوده تا قادر به تحمل نیروهای وارده بر آن در حین عملکردهای معمول ، عملکرد ترمز ایمنی و تاثیر کابین بر روی ضربه گیر ها باشد .
اندازه کف کابین به همان اندازه کابین ( عرض و عمق) می باشد . معمولا کف کابین را با روکشی از جنس PVC یا سنگ مرمر یا گرانیت می پوشانند ، لازم به ذکر است که جنس کف کابین با توجه به نیاز های مشتری می تواند تغییر کند .
ب – سقف کابین :

سقف کابین طوری طراحی شده است تا حین عملیات خدمات و بازبینی بدون اینکه شکل آن تغییر کند ، دو نفر بتوانند بر روی آن قرار بگیرند . بر روی سقف کابین می توان درب خرج اضطراری ، فن دمنده و نرده کار گذاشته شود .
ج – دیواره های کابین :

پانل های فولادی تا شده برای بسته شدن محیط کابین آسانسور در انواع مختلف ، اندازه های و روکش های متفاوت بکار برده می شود . بر طبق زیر سه نوع پانل کابین وجود دارد :
• پانل های جانبی : که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند و می توان از آنها در دیوارهای جانبی و دیوار میانی پشتی استفاده کرد.
• پانل های پشتی : که تنها در سمت راست و چپ گوشه های پشتی استفاده می شوند .
• پانل های شاسی : که برای قسمت شاسی بکار برده می شوند .
دیوارهای کابین را می توان بر اساس نیاز مشتری با طرح های مختلف استیل یا رنگ طراحی کرد .
چ – پانل های جلویی :

مجموعه پانل های جلویی ، میزان ارتفاع و مکان بازشوی درب را تعیین می کنند . دو نوع پانل جلو موجود می باشد که شامل پانل جانبی و پانل های بالایی می باشند .
ح – شاسی کابین :

شاسی عملکرد کابین COP شامل کنترل کننده های کابین مانند دکمه های طبقه دلخواه ، دکمه بازشدن و بسته شدن درب ، دکمه توقف اضطراری و سایر دکمه های مورد نیاز می باشد .
خ – دستگیره :

• دستگیره کابین جهت استفاده سرنشینان آسانسور به منظور حفظ تعادل می باشد .
• آسانسور ها معمولا دارای یک دستگیره در یک سمت ، دو سمت یا هر سه سمت کابین می باشند .
• حداقل در یک سمت کابین ، دستگیره را برای استفاده از سرنشینان به خصوص برای افراد با ناتوانی جسمانی بایستی بکار برد.
• دستگیره ها با انواع روکش ها از جمله استیل یا رنگ با توجه به نیاز مشتری ارائه می شوند.
• دو نوع دستگیره موجو د می باشد : دستگیره استوانه ای و دستگیره تخت .
د – سقف کاذب :

• سقف کاذب منبع اصلی ایجاد روشنایی در کابین آسانسور می باشد . طراحی های بسیار متنوعی برای روشنایی سقف آسانسور موجود می باشد .
• روشنایی فلورسانت بیشترین انتخاب ممکن جهت روشنایی می باشد .
ذ – درب خروج اضطراری :

• درب خروج اضطراری را می توان به راحتی از داخل کابین توسط کلید مثلثی شکل (1) و از خارج از کابین بدون نیاز به کلید با پیچاندن شکل (2) و کشیدن بازوهای قفل کننده (3) باز کرد .
• سوییچ های ایمنی الکتریکی (4) که به قسمت قاب جانبی درب خروج اضطراری متصل شده اند ، باعث توقف آسانسور در صورت کار نکردن قفل می شوند .
• اندازه درب خروج اضطراری 600 ×400 میلی متر بوده که در مواقع ضروری می توان از آن برای نجات و خروج سرنشینان استفاده کرد.
ر – نرده :

• سقف کابین بایستی به همراه یک نرده باشد که فاصله آزاد بین سقف کابین و چاله به بیش از 0.3 متر برسد .
ز – کف بند کابین / محافظ پا :

یک کف بند کابین / محافظ پا در پایین برخی از کابین ها موجود می باشد . این محافظ ، سرنشینان آسانسور را از خطر سقوط در چاله آسانسور زیر کابین در صورت باز بودن درب ها و زمانی که هنوز به طبقه نرسیده است ، محافظت می کند .
تجهیزات مکانیکی :
الف – درب کابین و عملگر درب :
انواع درب کابین :
4 نوع درب کابین موجود می باشد :

• درب لغزشی تک لته
• درب تک سرعته با بازشوی مرکز : شامل دو لته می باشد که با حرکتی نرم و بدون صدا از مرکز باز می شود و سرعت بالاتری در ورود و خرج سرنشینان آسانسور نسبت به بازشوی از بغل دارند .
• بازشوی بغل دو سرعته : شامل دو لته می باشد که یک لته نسبت به لته دیگر با سرعت بیشتری حرکت می کند و از کنار سمت راست یا چپ باز می شود .
• بازشوی مرکز دو سرعته : مانند درب های تک سرعته با بازشوی مرکز می باشد اما شامل چهار لته است .
روش عملکرد درب :
درب های آسانسور معمولا بوسیله یک منبع تغذیه که در بالای کابین آسانسور واقع شده است ، باز می شوند. زمانیکه یک آسانسور به طبقه می رسد منبع برق باعث باز شدن یا بسته شدن درب آسانسور می شود .
ب – کفشک های راهنما :
کفشک های راهنما دستگاه هایی می باشند که اصولا برای هدایت کابین و وزنه تعادل در طول مسیر ریل های راهنما بکار برده می شوند . آنها همچنین حرکت های جانبی کابین و وزنه تعادل را در طی مسیر ریل راهنما به حداقل می رسانند .
دو نوع کفشک راهنما بر طبق زیر موجود می باشد :
1 – راهنماهای غلطکی : کفشک های راهنما که از غلطک استفاده می کنند و به جای لغزش روی ریل ها، بر روی ریل های راهنما می چرخند ( یک مجموعه سه چرخه که بر خلاف ریل های راهنما می چرخند ).

2 – راهنماهای لغزشی : کفشک های راهنما یی می باشند که بر روی ریل ها می لغزند ؛ قطعه لغزشی این کفشک ها از جنس فلز می باشد و نیازمند روغن کاری ریل های راهنما یا مواد پلاستیکی است که معمولا این عمل به طور خودکار صورت می گیرد .

ج – دستگاه ایمنی درب :

هر دستگاهی که به همراه درب های اتوماتیک آسانسور بکار می رود و در هنگام گیر کردن مانعی بین درب در حال بسته شدن ، باز می شوند و کلیه عملیات ایمنی درب را به عهده دارد .