قطعات اصلی آسانسور

آسانسور الکتریکی : از تجهیزات حمل و نقل برای بالا بردن اجسام یا انسان ها از دو تا چند طبقه محسوب می شود و شامل یک کابین برای حمل سرنشینان یا بار بوده که بین ریل های راهنمای محکمی به صورت عمودی و یا با شیب کمتر از 15 درجه نسبت به خط قائم حرکت می کند.
برای ذکر قطعات آسانسور در ابتدا بایستی به موارد زیر توجه داشته باشید:
ساخت تمام آسانسور ها یکسان نمی باشد.
ویژگی های آسانسور و نحوه عملکرد آنها ممکن است از یک آسانسور تا دیگری متفاوت باشد.
بنابراین، در ابتدا اجزای اصلی آسانسورهای استاندارد را که در تمام انواع آسانسورهای کششی شامل می شود نشان خواهیم داد.
انواع استاندارد آسانسور:
یک آسانسور استاندارد با توجه به میزان حمل بار به انواع زیر طبقه بندی میگردد:
نوع (I) : میزان حمل بار از 320 کیلوگرم تا 800 کیلوگرم می باشد.
نوع (II) : میزان حمل بار به بیش از 800 کیلوگرم و تا 1600 کیلوگرم می باشد .
نحوه قرارگیری آسانسور های استاندارد:
آسانسور های استاندارد می توانند در چهار حالت زیر قرار بگیرند:
آرایش (A) : کابین با درب باز شو از طرفین و وزنه تعادل در دیوار پشت واقع شده است.
آرایش (B) : کابین با درب بازشو از مرکز و وزنه تعادل در دیوار پشت واقع شده است.
آرایش (C) : کابین با درب بازشو از طرفین و وزنه تعادل در یک طرف قرار دارد.
آرایش (D) : کابین با درب بازشو از مرکز و وزنه تعادل در یک طرف قرار دارد.
قطعات اصلی آسانسور
آسانسورهای استاندارد شامل اجزای اساسی زیر است:
1) کابین
2) چاله آسانسور
3) سیستم ماشین / درایو
4) سیستم کنترل
5) سیستم ایمنی
اول: کابین آسانسور
کابین آسانسوروسیله ای برای حمل سرنشینان یا بار در طبقات مختلف ساختمان می باشد که معمولا از یک قاب فلزی سنگین تشکیل شده است و یک جعبه فلزی به همراه صفحات چوبی را در بر می گیرد.
انواع کابین آسانسور:
کابین استاندارد آسانسور را می توان با توجه به تعداد ورودی و نحوه قرارگیری آنها به شرح زیر طبقه بندی کرد:
1) کابین عادی
2) کابین دو درب کنار هم
3) کابین دو درب روبروی هم
اندازه های استاندارد کابین :
برای جلوگیری از اضافه بار در کابین آسانسور توسط سرنشینان، میزان وزن قابل تحمل در کابین بایستی محدود شده و وابسته به میزان بار اسمی آسانسور باشد .
تعداد سرنشینان آسانسور را میتوان از فرمول به دست آورد:
تعداد مسافران = وزن آسانسور تقسیم بر75
که در آن 75 نشان دهنده وزن متوسط ​​یک فرد به کیلوگرم می باشد.
مقدار به دست آمده برای تعداد سرنشینان آسانسور را بایستی به نزدیکترین عدد صحیح گرد کرد.
تعاریف زیر برای در نظر گرفتن ابعاد کابین بسیار مهم است:
عرض کابین (CW) : ابعاد افقی بین سطوح داخلی دیواره کابین به موازات قسمت ورودی کابین و 1متر بالاتر از کف کابین .
ارتفاع کابین (CH) : فاصله عمودی در داخل کابین بین آستانه ورودی و سقف سازه ای کابین می باشد . اتصالات نور و سقف کاذب در داخل این ابعاد جایگزاری شده اند .
عمق کابین (CD) : ابعاد افقی بین سطوح داخلی دیواره های کابین که با زاویه قائم نسبت به عرض کابین و در 1متر بالاتر از کف آن قرار دارد ، اندازه گیری می شود .
قطعات کابین آسانسور:
کابین آسانسور از اجزای زیر تشکیل شده است:
1) کاراسلینگ ، یک چارچوب فلزی متصل به سیستم تعلیق آسانسور تعلیق،
2) کابین آسانسور،
3) لوازم جانبی مکانیک که عبارتند از:
درب کابین و اپراتور درب.
کفشک های راهنما.
دستگاه محافظ درب.
کاراسلینگ:
کاراسلینگ کابین علاوه بر عملکرد کاهش لرزش کابین آسانسور در حین حرکت ، عامل اصلی میزان حمل بار در کابین می باشد.
انواع کاراسلینگ:
کاراسلینگ دارای دو نوع اصلی به شرح زیر می باشد:
سیستم تعلیق 1- 1.
سیستم تعلیق 2- 1.
آنها ممکن است با سیستم بدون ترمز و یا همراه با ترمز عرضه شوند.
اجزا اصلی کاراسلینگ:
A – سردرب بالا:
سر درب بالای کاراسلینگ عامل تعلیق کابین بوده که می توان آن را در انواع (1-1) یا (2-1) طبقه بندی کرد و از یک جفت قرقره از جنس پلی آمید با قطر 360 میلی متر استفاده می کند و همچنین برای سوار کردن غلطک های کفشک راهنما بکار برده می شود . سیستم بست ترمز نیز در سردرب بالایی نصب شده است.
B – سردرب پایین:
سر درب پایین ، حمل کننده کف کابین بوده که این کار را از طریق فنرهای فشاری نصب شده در پایین ترین بخش کابین انجام می دهد . چرخ دنده ایمنی نیز در سر درب پایین نصب شده و عملکرد تحریکی خود را با یک سیستم ارتباط برشی انجام می دهد.
C – قاب کناری:
قاب کناری قابل تنظیم ارتفاع ، شامل دو قطعه بهم پیچده و بسته شده به هر دو سردرب بالا و پایین است.
کابین آسانسور:
کابین آسانسور بایستی به طور کامل توسط دیوارها، کف و سقف بسته شده باشد ، تنها راه باز به سمت بیرون در کابین شامل درب ورودی کابین ، درب اضطراری و سیستم تهویه آن می باشد.
کف کابین
کف ماشین بایستی دارای مقاومت مکانیکی کافی برای حفظ نیروهای وارد شده در حین عملیات عادی ، عملیات دنده ایمنی و تاثیر کابین به بافرهای خود باشد.
اندازه کف کابین به همان اندازه کابین (عرض و عمق) است و میزان گسترگی کف کابین تعیین کننده میزان بازشوی درب می باشد.
کف کابین می تواند دارای پوشش پی وی سی ، سنگ مرمر یا گرانیت بوده و نیز می توان آن را با توجه به نیازهای سلیقه ای مشتری سفارش داد.
سقف کابین:
سقف کابین طوری طراحی شده است که قادر به پشتیبانی از دو نفر در طول عملیات تعمیر و نگهداری و بدون تغییر شکل دائمی درآن میباشد.
سقف کابین نیز برای نصب درب های اضطراری، دستگاه تهویه و نرده بکار برده می شود .
دیوار های کابین
صفحات فولادی بکار برده شده در دیوارهای کابین در انواع ، اندازه ها و جنس های مختلف بکار برده می شوند. 3 مدل صفحه ی کابین به شرح زیر موجود می باشد :
صفحات جانبی، که رایج ترین صفحات مورد استفاده در کابین ها بوده که می توان آنها را در دیواره های جانبی و در دیوار پشتی بکار برد.
صفحات پشتی، که تنها در سمت راست و چپ گوشه های صفحه پشتی بکار برده می شوند.
صفحات COP، که برای سوار کردن شاسی کابین بکار برده می شوند .
دیوارهای کابین بر طبق نیاز مشتری می تواند از جنس استیل در طرح ها و رنگ های متفاوت باشد.
صفحات جلویی
نحوه قرارگیری صفحات جلو کابین میزان ارتفاع و بازشوی درب ها را تعیین می کند . دو نوع از صفحات جلوی کابین وجود دارد که شامل صفحات جانبی و بالایی می باشند.
COP شاسی کابین
COP یا شاسی کابین در واقع صفحه ای در کابین می باشد که شامل کنترل های عملکردی کابین مانند دکمه های فشار طبقه ، باز یا بسته کردن درب ها ، زنگ اضطراری جهت توقف و هر دکمه یا سوئیچ های دیگری که نقش کلیدی برای انجام عملیات مورد نیاز است ، می باشد.
دستگیره کابین
دستگیره کابین جهت محافظت و تکیه دادن سرنشینان به کار برده می شود.
کابین آسانسور معمولا دارای یک دستگیره در یک سمت ، دو سمت یا همه جهت های کابین می باشد.
حداقل در یک سمت کابین بطور حتم دستگیره موجود می باشد .
بر اساس نیاز های مشتری ، دستگیره ها در جنس های و رنگ های متفاوت عرضه می شوند.
دو نوع دستگیره موجود می باشد ، دستگیره استوانه ای و تخت.
سقف کاذب
سقف کاذب منبع اصلی نور در کابین آسانسور است، برای روشنایی داخل کابین آسانسور طراحی های متنوعی موجود می باشد.
نورپردازی و روشنایی چراغ فلورسنت و یا ترکیبی از این دو از رایج ترین عناصر روشنایی می باشد که برای داخل کابین استفاده می شود.
درب خروج اضطراری
درب خروج اضطراری می تواند به راحتی با استفاده از کلید های مثلثی (1) از داخل کابین و همچنین بدون نیاز به کلید از خارج از کابین باز شود .
سوئیچ های ایمنی برق که برای متوقف کردن آسانسور در صورت موثر نبودن سیستم قفل بکار برده می شود ، به بخش کناری درب خروج اضطراری متصل شده اند.
اندازه درب خروج اضطراری 600×400mm اجازه میدهد که در مواقع ضروری نجات سرنشین های آسانسور و همچنین تخلیه آن به راحتی امکان پذیر باشد.
انواع نرده
درصورتی که فاصله آزاد بین سقف و دیوار چاهک آسانسور بیش از 0.3 متر باشد ، سقف کابین بایستی به همراه نرده نصب گردیده باشد.
لبه محافظ پا
لبه محافظ پا در پایین برخی از کابین ها نصب شده است. این حفاظ در صورتی که کابین در طبقه دلخواه قرار نگرفته باشد و درب های آن باز باشد ، سرنشینان را از قرارگرفتن در معرض چاهک باز زیر کابین محافظت می کند . اندازه طولی این حفاظ بین 21 “و 48” است.
لوازم جانبی مکانیکی : که عبارتند از:
درب کابین و اپراتور درب
انواع درب کابین :
4 مدل معمول درب کابین به شرح زیر وجود دارد:
درب بازشو از بغل تک لته : متشکل از یک یک لته درب می باشد که به صورت کشویی باز می شود.
دو لته تک سرعته سانترال : شامل دو لته درب بوده که به طور همزمان به سرعت و با حرکتی بی صدا باز و بسته می شوند . سوار شدن سرنشینان در این مدل از درب ها سریع تر از نوع کشویی می باشد.
دولته بازشو از بغل دو سرعته : شامل دو لته متصل به هم می باشند . یکی از لته های درب با سرعتی دو برابر لته درب دیگر حرکت می کند به طوری که هر دو درب همزمان در موقعیت باز شدن قرارمی گیرند.
دولته دوسرعته سانترال: همانند درب های سانترال تک سرعته می باشند با این تفاوت که شامل چهاراپراتور درب می باشند.
روش های عملیات درب:
درب های آسانسور معمولا توسط یک بخش قدرتی که در بالای کابین آسانسور واقع شده است ، باز و بسته می شوند. هنگامی که کابین آسانسور با سطح طبقه همتراز شود ، بخش قدرتی باعث باز یا بسته شدن درب های کابین می شود. یک بخش بازو مانند به نام CAM غلطک های روی درب چاهک آسانسور را به هم متصل می کند. بخش قدرتی درب های کابین را باز می کند که به نوبه خود باعث باز شدن درب های چاله می شود. غلطک ها و بازوی درب کابین ممکن است در آسانسور های مختلف متفاوت باشد اما همه آنها در اصل یک کار مشترک را انجام می دهند.
اپراتوردرب : یک دستگاه موتور حرکتی بر روی کابین آسانسور نصب شده است که درب های کابین را باز و بسته می کند.
کفشک های راهنما
کفشک های راهنما ، دستگاه هایی می باشند که عمدتا برای هدایت کابین و وزنه تعادل در طول مسیر ریل های راهنما بکار برده می شوند . آنها همچنین جهت اطمینان در حداقل رساندن حرکات جانبی کابین و وزنه تعادل در مسیر حرکت ریل های راهنما می باشند .
دو نوع کفشک راهنما به شرح زیر وجود دارد:
1- غلطک های راهنما : کفشک های راهنمایی می باشند که از غلطک هایی تشکیل شده اندکه به جای سر خوردن بر روی ریل ، بر روی آن ها می چرخند (مجموعه ای از سه چرخ که درخلاف ریل های راهنما می چرخند) .
2- نوع دوم کفشک های راهنمایی می باشند که به سادگی بر روی ریل ها سر می خورند . بست غلطک ممکن است از جنس فلز باشد که در این صورت نیازمند روغن کاری ریل های راهنما می باشد و یا از جنس پلاستیک بوده و بطور خودکار روغن کاری می شود .